در اواسط قرن ۱۸ میلادی پس از کشف الکتریسیته خیلی از افراد به دنبال آن بودند که بتواند از این طریق دستگاهی را اختراع کنند تا به کمک آن معدن طلا را کشف کنند. از طرف دیگر با آغاز تب طلا در کالیفرنیا که در سال ۱۸۴۸ با پیدا شدن طلا توسط جیمز دبلیو. مارشال شروع شده بود ، موضوع فلز یاب ها بسیار داغ از گذشته شده بود. تا اینکه در سال ۱۸۸۱ رئیس جمهور وقت آمریکا جیمز گارفیلد ( President James Garfield ) ترور شد و پزشکان تلاش خود را کردند تا بتوانند گلوله ها را از بدن وی در بیاورند که موفق نشدند.
در آن زمان الکساندر گراهامبل (Alexander Graham Bell) اولین دستگاه فلزیاب را برای کمک به رئیس جمهور ساخت اما این اختراع هم نتوانست کمکی برای نجات جان رئیس جمهور آمریکا بکند. نهتایتا در سال ۱۹۲۵ گرهارد فیشر (Gerhard Fischar) اولین نمونه از فلزیاب ها را که قابل حمل بود را اختراع کرد و اولین مدل تجاری آن در سال ۱۹۳۱ وارد بازار شد.
فلزیاب های vlf یا فرکانس بسیار پایین پراستفاده ترین مدل فلزیاب در بازار می باشد که با نام induction Balance نیز شناخته می شوند. این نوع فلزیاب ها معمولا از دو نوع کویل یا دیسک برای ارسال و دریافت اطلاعات استفاده می کنند. سیم پیچ فرستنده ( Transmitter Coil) : این سیم پیچ شامل سیم های به هم تنیده شده است که فرکانس خروجی توسط آن ارسال می شود و این اتفاق هزاران بار در یک ثانیه انجام می شود.
سیم پیچ گیرنده (Receiver coil) : این سیسم پیچ در زیر سیسم پیچ فرسنده قرار دارد و وظیفه دریافت سیگنال های بازگشتی را برعهده دارد مانند یک آنتن عمل می کند. سیگنال های ارسال شده از سمت سیم پیچ فرستنده یک میدان مغناطیسی ایجاد می کند .
هنگامی که این میدان به جسمی در زیر زمین که دارای میدان مغناطیسی است برخورد می کند باعث می شود تا فرکانس های برگشتی از زمین ضعیف شوند و دلیل آن نیز این است که قطب میدان مغناطیسی که کویل فرستنده ارسال می کند عمود بر سیم پیچ می باشد. همین امر باعث می شود تا جهت میدان مغناطیسی هدف به سمت بالا قرار حرکت کند.
این دستگاه ها نسبت به سیستم های VLF استفاده کمتری می شود ولی دارای کابرد خاص خود هستند. فلز یاب های پالسی معمولا از یک کویل به عنوان سیستم فرستنده و گیرنده استفاده می کنند ولی می توانند از دو یا سه کویل نیز برای این عمل استفاده کنند.
نحوه کار یک فلزیاب Pi بدین صورت است که پالس های کوتاهی از جریان از طریق سیم پیچ ارسال می شود و هر پالس ارسالی باعث به وجود آمدن یک میدان مغناطیسی می شود ، زمانی که پالس های ارسالی تمام می شوند قطب میدان مغناطیسی تغییر می کند و به صورت ناگهانی فروکش می کند.
این اتفاق باعث بوجود آمدن یک اسپیک شاخص و معین می شود که چند میکروثانیه طول می کشد و منجر به ایجاد جریان دیگری در کویل می شود. این جریان تقریبا حدود ۳۰ میکروثانیه به طول می انجامد و به پالس منعکس شده (Reflected Pulse) نیز معروف است و این فرایند دوباره تکرار می شود. یک دستگاه فلزیاب پالسی به صورت میانگین ۱۰۰ پالس در ثانیه ارسال می کند و با توجه به مدل دستگاه ها و شرکت های سازنده آن ها می تواند بین صد ها تا هزاران پالس در ثانیه باشد.
در بین مدل های ذکر شده از فلز یاب ها از نظر تکنولوژی ، سیستم های BFO اصولی ترین روش برای تشخیص و شناسایی فلزات هستند. این نوع فلزیاب ها از دو سیم پیچ استفاده می کنند. یک سیم پیچ بزرگ در سر فلزیاب و یک سیم پیچ کوچک در جعبه کنترل دستگاه.
هر کدام از این سیم پیچ ها به یک اسیلاتور (Oscillator) که هزاران پالس در ثانیه را تولید می کنند وصل هستند. فرکانس این پالس ها در هر یک از کویل ها متفاوت می باشد.
وقتی که پالس ها از کویل ها عبور می کنند باعث بوجود آمدن امواج رادیویی می شود ، این امواج توسط یک گیرنده کوچک که در جعبه کنترل قرار دارد دریافت می شود و بر اساس تفاوت میان فرکانس ها یک سری آلارم صوتی تولید می کند. فلزیاب های BFO مانند فلزیاب pi و VLF توانایی تنظیم حساسیت و دقتت را ندارند.
